Απρεπής η Ε.Ε. – Συγγνώμη κύριε (πρωθυπουργέ), ποιος είστε;

Αναταραχή επικρατεί στις Βρυξέλλες και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για το «άδειασμα» που δέχτηκε η Ε.Ε. αλλά και η ηγεσίας της Ουκρανίας από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα αναφορικά με τις συνομιλίες ειρήνευσης του ρωσο-ουκρανικού πολεμικού μετώπου.

Αν οι ηγεσίες των κρατών μελών της Ένωσης είχαν κάθε λόγο να είναι έντονα ενοχλημένες από την εξέλιξη η ελληνική κυβέρνηση είχε έναν λόγο παραπάνω να είναι σοβαρά δυσαρεστημένη από την αντιμετώπιση εταίρων και συμμάχων καθώς η Αθήνα δεν κλήθηκε να δώσει το «παρών» ούτε στη Διάσκεψη Ασφαλείας που διεξήχθη το τριήμερο 14-16 Φεβρουαρίου στο Μόναχο άλλα ούτε στην έκτακτη Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών που κάλεσε εσπευσμένα χθες Δευτέρα (17/2) στο Παρίσι ο «φίλος» και «σύμμαχος» Εμανουέλ Μακρόν.

Κι όμως αυτό το «άδειασμα» που έφαγε η χώρα μας αντιμετωπίστηκε τα πρώτα 24ωρα ως μη γενόμενο από την κυβέρνηση και την ελληνική διπλωματία η οποία μοιάζει να αρκέστηκε στη συμμετοχή του Γιώργου Γεραπατρίτη στην έκτακτη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε που πραγματοποιήθηκε προχθές Κυριακή (16/2) στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου.

Τελικά η Αθήνα εμφάνισε… παλμό σήμερα Τρίτη, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει μέσω τηλεδιάσκεψης στους ομοϊδεάτες του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ότι η Ευρώπη θα πρέπει να μιλά «με μια φωνή» σε θέματα όπως το Ουκρανικόπροσθέτοντας με νόημα ότι ο στόχος της κοινής ευρωπαϊκής στάσης «δεν εξυπηρετείται από επιλεκτικά format συζήτησης ηγετών, ιδιαίτερα όταν από αυτά δεν προκύπτει ενιαία στάση για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα».

Είναι όντως απορίας άξιο γιατί στο Μόναχο βρέθηκε χώρος π.χ. για την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων και όχι για την Ελλάδα που αποτελεί τον μοναδικό πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας.

Και είναι επίσης ανεξήγητο γιατί στο Παρίσι χωρούσε στο τραπέζι των συνομιλιών π.χ. η πρωθυπουργός της Δανίας, Μέτε Φρεντέρικσεν, και όχι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας που έχει βάλει πλάτη όσο λίγοι στην υπόθεση της στήριξης της Ουκρανίας τόσο ως μέλος της Ε.Ε. όσο και ως μέλος του ΝΑΤΟ, την ώρα μάλιστα που η χώρα μας ως ακρότατο νοτιοανατολικό σύνορο της Ευρώπης αντιμετωπίζει την πίεση των μεταναστευτικών ροών.

Πολλώ δε μάλλον δεν εξηγείται γιατί η «σιδηρά κυρία» της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν δεν άσκησε την επιρροή της στα διεθνή φόρα ώστε η παρουσία των ηγετών να είναι πιο αντιπροσωπευτική, ειδικά μάλιστα όταν  η πρόεδρος της Κομισιόν και ο Έλληνας πρωθυπουργός διατηρούν έναν καλό δίαυλο επικοινωνίας όπως τουλάχιστον φάνηκε και από τα αυγουστιάτικα «τραπεζώματα» του 2023 στο Μαράθι των Χανίων.

Σε κάθε περίπτωση, στο παρασκήνιο λέγονται και γράφονται πολλά για τους λόγους της απουσίας της Ελλάδας από τα στρογγυλά συμμαχικά(;) τραπέζια των ζυμώσεων και των αποφάσεων.

Αυτό που ωστόσο θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και θα έσωζε τα προσχήματα θα ήταν να βγει στο προσκήνιο ο Έλληνας πρωθυπουργός κι αντί να απευθυνθεί στο ΕΛΚ, να εκφράσει ανοιχτά τη δυσαρέσκεια της Αθήνας στον «οικοδεσπότη» Μακρόν απαιτώντας να μην αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ούτε ως φτωχός συγγενής που υπακούει σε ντιρεκτίβες που αποφασίζονται ερήμην της αλλά και ούτε ως… αμερικανάκι που αγοράζει ό,τι του πουλάνε φίλοι και σύμμαχοι, όπως ο Μακρόν που μας πούλησε φρεγάτες και Ραφάλ και εν συνεχεία «ακύρωσε» τις αμυντικές εξοπλιστικές προσπάθειές μας δίνοντας για κάποια γρόσια τους πυραύλους Meteor στην Τουρκία του Ερντογάν.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η ηγεσία και τα μεγάλα «ονόματα» της Ευρωπαικής Ένωσης συμπεριφέρθηκαν απρεπώς στην ελληνική κυβέρνηση και τον πρόεδρό της Κυριάκο Μητσοτάκη αγνοώντας να καλέσουν τη χώρα μας να συμμετάσχει σε κρίσιμες συνεδριάσεις για το μέλλον της ενωμένης  Ευρώπης.

Εξίσου αλήθες είναι όμως ότι είναι και η Ελλάδα εκείνη που ανάλωσε το διπλωματικό κεφάλαιό της σε στρατηγικές κατευνασμού, με αποτέλεσμα η απαιτούμενη στιβαρή και διεκδικητική εξωτερική πολιτική να τορπιλίζεται πριν καν ασκηθεί από τη διπλωματία των υποκλίσεων, των «καλών παιδιών»  και των «ήρεμων νερών».

Αργά το απόγευμα της Τρίτης το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters αποκάλυψε ότι την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου η Γαλλία σχεδιάζει τη διοργάνωση ακόμη μίας συνάντησης για την Ουκρανία στην οποία θα προσκληθούν ευρωπαϊκές χώρες που ήταν δεν ήταν παρούσες στη σύνοδο της Δευτέρας με τη συμμετοχή και του Καναδά.

Είναι προφανές ότι στο Παρίσι και το προεδρικό μέγαρο Ελιζέ έγινε αντιληπτό το λάθος  με τον αποκλεισμό κρατών απο μία σύσκεψη για την ασφάλεια τησ Γηραιάς Ηπείρου -και όχι μόνο-, ωστοσό τα ερωτήματα παραμένουν: Με ποια λογική οι «τελετάρχες» του Μονάχου και του Παρισιού κάλεσαν τη Δανία και τα Σκόπια μαζί με κάποια άλλα κράτη που δεν έχουν σφίξει το… ζωνάρι τους και ούτε έχουν τεράστια συνεισφορά στο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.