Χωρίς να θέλουμε να επιρρίψουμε τις ευθύνες στο πολιτικό προσωπικό της περιοχής μας, σίγουρα η …μη συμμετοχική διαδικασία που ήρθε στο προσκήνιο από διετίας και τώρα φουντώνει επικίνδυνα, έχει κύριους αίτιους και πολλούς γιαλούς! Οι τελευταίοι αποκτούν καθημερινά και άλλη αξία, αφού περισσότερο στραβώνουν και σίγουρα αναδεικνύουν πως στραβά αρμενίζουμε!
Στον τόπο μας, μέρα με την ημέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με όσα μέχρι πρότινος σιγοψιθυρίζαμε για …έλλειμμα και για ανεπάρκεια. Λέγαμε για εξαφάνιση του ενδιαφέροντος από ενεργούς πολίτες για συμμετοχή στα κοινά και στα καθ’ ημάς κατά το πλείστον.
Λέγαμε σιγά και σταθερά πάντως, για την έλλειψη ενδιαφέροντος από πολίτες να εκτεθούν στην κάλπη και να προσφέρουν στα κοινά. Τώρα, μια δρασκελιά πλέον από τις εκλογές, είτε αυτές ονομάζονται ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ είτε λέγονται αυτοδιοικητικές, δεν βλέπουμε, εκείνες τις πρώιμες επισημάνσεις να παίρνουν μια άλλη τροχιά, να διαφοροποιούνται και να βγαίνουν στο …μεϊντάνι όσοι θα ήθελαν ή όσοι έχουν μια καλή μαρτυρία για προσφορά στα κοινά.
Με μια μοναδική σταθερότητα, όλοι απομακρύνονται από τις πολιτικές διεργασίες και αυτό οφείλεται στα απολίτικα πρόσωπα ή στα πρόσωπα που με μειωμένη αντίληψη περί πολιτικής, εφαρμόζουν τακτικιστικά μια μεθόδευση για να εξαφανίσουν την όποια αντίθετη με αυτούς άποψη, να μηδενίσουν την λογική του πολιτικού ανταγωνισμού και να καταχωνιάσουν τις φιλοδοξίες μέσα στον πολιτικό τους βίο. Τον έκαναν φυσικά …ανθόσπαρτο, με την διαφορά πως αυτά που μοιράζουν σαν λουλούδια, δεν είναι καλλωπιστικά, αλλά τσουκνίδες και αγριόχορτα που «πέταξαν» λουλουδάκια πριν την ώρα τους.
Ομολογουμένως, όλοι παρατηρούμε τον ωχαδελφισμό, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική, με όσους ασχολούνται με το …τένις ή με όσους γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική πιεσμένοι από την οικονομία. Επομένως έχουμε μέτριους και κάτω του μετρίου, που έχουν αναδείξει εαυτούς τους …ικανότερους στην υπογραφή ενταλμάτων πληρωμών και τους ιδανικούς στην διαχείριση απατηλών κρίσεων με τον μανδύα του μοναδικού!
Είμαστε όλοι θεατές των πολιτικά απροσάρμοστων που γκέλαραν, απέτυχαν, επανήλθαν και τώρα βιώνουν ευτυχισμένες στιγμές μοιράζοντας εξουσιαστικά δικαιώματα τους, στηριζόμενοι στο δημόσιο χρήμα, στην σπατάλη κόπων και θυσιών και στην πολυπραγμοσύνη τους να εναποθέτουν τις τύχες στους ίδιους και στους κολλητούς τους – με την απλοχεριά ενός πολιτικού συνδρόμου που βγαίνει από την Λουδοβίκειο νοοτροπία, πάντως και σίγουρα παρωχημένης.
Εστω και την ύστατη στιγμή, οι καλώς σκεπτόμενοι και οι κακώς απομακρυσμένοι, οφείλουν μια πρωτοβουλία. Eίναι ύστατη στιγμή, δεν είναι όμως και νωρίς όπως μερικοί λένε: ΟΛΑ τώρα κρίνονται, όλα τώρα αποφασίζονται και αυτή την αθλιότητα που ζούμε, μεταγραφών των στρατιωτών για θέσεις λοχαγών είτε των «γιωτάδων» της πολιτικής για μάχιμες θέσεις, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε γρήγορα και από κοινού…