Η παρουσία του έκανε καλό ή κακό;

Εγώ τώρα, δεν συμπαθώ τον Ιατρίδη. Δεν γουστάρω τον Χατζημάρκο. Τον πάω με χίλια τον Αντώνη όμως.

Όχι λόγω κοινού ονόματος, αλλά γιατί, να για την …κακία του φίλου του, με συμπαθεί και τον συμπαθώ …παιδιόθεν. Ο ακατονόμαστος, που κάνει το χιουμοράκι, λέγοντας στον περίγυρο του τα κρύα αστεία περί συμπαθειών, θα πρέπει να μετρηθεί: Εκανε καλό ή κακό η παρουσία του στην χτεσινή πρώτη εκδήλωση του Καμπουράκη;

Από τουλάχιστον τρεις φίλους, σήμερα το πρωί, πήρα ένα μήνυμα και το δημοσιοποιώ: Ο Αντώνης ήταν καλός. Τι τον ήθελε, τον υπερσυμπαθητικό;

Δικαίωμα του. Εκανε τις επιλογές του. Επιλογές όμως που στοιχειοθετούν “παρατάξεις” και θέσεις. Τι να πεις; Θεώρησε πως θα μπορούσε με την παρέα του να κάνει αυτό που θέλει.

Ας θυμηθούμε όμως το πρόσφατο παρελθόν! Παρέα τέτοιου τύπου ήταν κι άλλη μια, που στοίχειωσε στο Δημαρχείο της Ρόδου, επί δεκαπέντε χρόνια, με τον Γιαννόπουλο τελευταίο δήμαρχο επικεφαλής εκείνης της παρέας. Κι ήρθε το πλήρωμα, όταν το παρεάκι παρέδιδε, ήταν τότε που κέρδισε ο Χατζής – κι άντε ρωτήστε εσείς οι συμπαθητικοί, πώς έχασε ο Γιαννόπουλος τότε! Πώς πραγματικά έχασε… Γιατί δεν έχασε ο ίδιος αλλά οι “αγαπημένοι του φίλοι”…

Δεν θέλω να προδικάσω αποτελέσματα. Σ’ ένα σχόλιο στο παρελθόν, είχα γράψει: Δεν σε πάω ρε φίλε, τι να κάνουμε… Από τότε το κρατά ο τύπος Μανιάτικο. Όποια θυσία κι αν έκανα υπέρ της κομματικής ενότητας – κι αυτή τη φορά με μάρτυρα την έξω αριστερά του – δεν καταφέραμε να τα βρούμε. Τι να βρούμε δηλαδή; Εχουμε κάτι κοινό; Κι ούτε αυτός κι ούτε εγώ θα το θέλαμε. Αλλωστε η …συμπάθεια είναι αμοιβαία.

Θυμάμαι, όταν η αδελφή μου είχε έρθει από το σχολείο, στο σπίτι κάποτε κι είχε μεταφέρει την προσβολή που ξεστόμισε αυτός ο μεγάλος της πολιτικής, προς την εφημερίδα που εξέδιδε τότε ο πατέρας μου.

Λυπάμαι, η κολώνια κρατάει χρόνια…

Ξέρω πως το κείμενο αυτό θα διαβαστεί από δεκάδες, από πολλούς: Μην πάρετε τα λόγια μου με συμπάθεια.

Δείτε και κρίνετε αυτό το στήσιμο, όπως πολιτικά πάει να γίνει ψυχρά. Ξεκόψτε αυτούς από τους άλλους.

Πιθανώς έτσι να κερδίσει ο ένας, να χάσει ο άλλος και να πάει ο τόπος πραγματικά μπροστά. Ξεκόψτε τον Αντώνη από τον Γιάννη και τον Αντώνη από τους άλλους. Ετσι μπορεί να βγει τ’ όραμα ενός νέου ανθρώπου σωστά, στην ευθεία, χωρίς τους αστερίσκους και τις υποσημειώσεις που οι άλλοι του κρύβουν.

Θέλω αυτόν γιατί είναι αυτός! Δεν θέλω αυτόν γιατί θα κυβερνούν οι άλλοι…

Ετσι Αντώνη, μαζί σου…

ΥΓ. Κι άλλωστε με το φιλί της αγάπης και του σεβασμού στον πατέρα σου κέρδισες τόσα όσα έχασες από τον Αλκη Στέα!