Η Σεμίνα Διγενή παρουσιάζει το νέο της βιβλίο: “Το ένδοξο σκοτάδι του Βοτανικού”

Το Σάββατο 22/2 στις 19:00 η Σεμίνα Διγενή παρουσιάζει το νέο της βιβλίο “Το ένδοξο σκοτάδι του Βοτανικού” (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή), στο βιβλιοπωλείο ‘Το Δέντρο”, Θεμ. Σοφούλη 125.

Αποσπάσματα του βιβλίου διαβάζουν ο Γιώργος Νταλάρας, η Νένα Μεντή, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και η Νατάσσα Μποφίλιου. Για το βιβλίο μιλούν η Χάρις Αλεξίου,  ο Νίκος Κωνσταντινίδης  και η Ντέπυ Μιχαηλίδη. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Μιχάλης Μαστής.

 “Το ένδοξο σκοτάδι του Βοτανικού”, το νέο μυθιστόρημα της  πραγματικότητας, της Σεμίνας Διγενή, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και αναφέρεται στην ιστορία μιας οικογένειας που έζησε κάποτε στον Βοτανικό και σημάδεψε τη μεθοριακή ζώνη της παιδικής κι εφηβικής της γεωγραφίας.

Οι τρεις πρωταγωνίστριες του βιβλίου είναι η γιαγιά Ασημίνα, (ίδια η Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα), ένα μικρό κορίτσι, συναρμολογημένο από άγριες εποχές (με τη διαρκή υποψία πως είναι ένα ελαττωματικό δημιούργημα της Φρανκενστάιν γενιάς του), αλλά και η Ελλάδα από το 1958 μέχρι το 1980.

Μέσα από τις περιπέτειες της γενιάς των Βουτσαράδων, με τους ισχυρούς άντρες, τις μοιραίες γυναίκες, τους φτωχοδιαβόλους, τα αδίστακτα αφεντικά, τις σκληρές πεθερές, τους επαναστάτες, τα κορίτσια-θύματα και τους τυχοδιώκτες, περνούν γνωστά πρόσωπα και σημαντικά γεγονότα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

Κομμάτια σκηνικού μιας ασπρόμαυρης εποχής, που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του κοριτσιού, στο πιο φαντασμαγορικό σινεμασκόπ.

Κι όταν μια μέρα στο σχολείο, η φιλόλογος αναλύει το μύθο των Ατρειδών, το κορίτσι συνειδητοποιεί πως τους νιώθει όλους συγγενείς της. Και τον Ορέστη, και την Ηλέκτρα, και τον Αγαμέμνονα, και την Ιφιγένεια, και τον Αίγισθο, και φυσικά πάνω απ’ όλους τη γιαγιά Κλυταιμνήστρα.

Βλέπει σ’ αυτούς όλους τους δικούς της ανθρώπους: Και την κόρη που θυσιάζεται, και το γιο που σκοτώνει, και τη σύζυγο που δολοφονεί, και την άλλη κόρη που περιμένει να εκδικηθεί, όλους. Και κυρίως τρεις γυναίκες, που τις δένει μία κοινή μοίρα.

Αναγνωρίζει όλους τους αδικοχαμένους σ’ αυτόν τον τόσο παράλογο πόλεμο και της δικής της γενιάς. Όπως και στην τραγωδία, έτσι και στο σόι της, οι περισσότεροι  ήρθαν αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική τους φύση, τραγικά πρόσωπα τα περισσότερα, είτε θύματα είτε θύτες.

Σ’ εκείνη τη μακρινή εποχή, την τόσο όμοια με τη δική της, με τις ολόιδια αποσπασματικές και κατακερματισμένες ζωές των ανθρώπων, διαπιστώνει πως όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν άδικο.

Πάντα η ίδια μπερδεμένη ιστορία –σκέφτεται– με τους δίκαιους θεούς και τους άδικους δαίμονες, που τόσες παγίδες στήνουν στους ανθρώπους, αλλάζοντας συνέχεια ρόλους μεταξύ τους.