Η Τουριστική Οικονομία τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζεται αποσπασματικά με πολιτικές βραχυπρόθεσμες και περιστασιακές.
Της Λίνας Παπατσή
Δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό ότι οι επιδράσεις και τα οφέλη από την ανάπτυξη της θα πρέπει να έχουν μακροχρόνιο ορίζοντα και ως εκ τούτου οι εφαρμοζόμενες στρατηγικές και δράσεις να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση.
Ένα απλό παράδειγμα είναι η μελέτη των επιπτώσεων από το ποσοστό αύξησης της τουριστικής κίνησης. Υπάρχει σήμερα κάποιος ο οποίος να υποστηρίξει ότι η αύξηση αυτή έχει μελετηθεί ήδη και ότι έχει συμπεριληφθεί στις πολεοδομικές, στις χωροταξικές, στις συγκοινωνιακές ή στις περιβαλλοντικές μελέτες;
Είμαστε σίγουροι ότι η επιθυμούμενη διαρκής αύξηση αφίξεων μπορεί να αντιμετωπιστεί από την άποψη των φυσικών πόρων, της ενέργειας, της διαχείριση των απορριμμάτων ή ακόμη και της επάρκειας εργατικού δυναμικού, ειδικά του προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης;
Τα όσα γίνονται σήμερα όχι μόνο δεν επαρκούν αλλά είναι δράσεις απόλυτα προσανατολισμένες να καλύψουν υπάρχουσες αστοχίες και αδυναμίες και μετά βίας φθάνουν να καλύψουν τις ανάγκες του σήμερα, πόσο μάλλον του μέλλοντος.
Τα νησιά μας πάσχουν από υποδομές και αυτό είναι σε όλους μας γνωστό. Η προσπάθεια όμως να καλύψουμε τα κενά των προηγούμενων ετών δεν επαρκεί σε καμία περίπτωση, γιατί σήμερα το μέλλον έρχεται πολύ γρηγορότερα από ότι στο παρελθόν. Η σημερινή πραγματικότητα απαιτεί καινοτόμες μελέτες και άμεσες δράσεις τις οποίες έχει απόλυτη ανάγκη η Περιφέρεια μας.
Δεν αρκεί όμως να μιλούμε μόνο για υποδομές. Αναγκαία είναι μία συνολική μεταβολή στη νοοτροπία και στη σκέψη.
Η Διοίκηση της Περιφέρειας δεν δύναται και ούτε πρέπει να γίνει επιχειρηματίας ή να υποκαταστήσει την ελεύθερη οικονομία.Οφείλει όμως να αναλάβει ρόλο καθοδηγητικό και συντονιστικό, διότι ούτε οι επιχειρηματίες μπορούν να έχουν ολοκληρωμένη εικόνα των καταστάσεων και των μελλοντικών συνθηκών, όσο ενημερωμένοι και αν είναι.
Για μία νέα στρατηγική είναι απαραίτητο να υπάρξουν νέα τουριστικά προϊόντα και δράσειςτα οποία θα ανταποκρίνονται στις σημερινές τάσεις όπως:
Η ανάδειξη συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε περιοχής (πιστοποιημένα οικοσυστήματα, πιστοποιημένοι πολιτιστικοί πόροι, πιστοποιημένα παραδοσιακά προϊόντα, θαλάσσιες και εναλλακτικές χερσαίες διαδρομές)
Η επιθετική επικοινωνιακή πολιτική (δημόσιες σχέσεις) για την προβολή και προώθηση των θεματικών τουριστικών προϊόντων στην αγορά (διαδικτυακοί τόποι, συστήματα κρατήσεων).
Η διασύνδεση των τουριστικών πόρων (μεταξύ περιοχών της Περιφέρειας) και η δημιουργία θεματικών δικτύων ανά μορφή τουρισμού
Η προσαρμογή των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων σε ποιοτικές προδιαγραφές πιστοποίησης ποιότητας
Η δικτύωση των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων με κοινή δράση προβολής και προώθησης (clustering)
Η ανάπτυξη νέων τουριστικών προϊόντων με σεβασμό στη διατήρηση της αυθεντικότητας και της ιδιαιτερότητας της κάθε περιοχής και η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στις τουριστικές επιχειρήσεις με ταυτόχρονη κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, των υπαλλήλων και των επιχειρηματιών.
Όλα τα προαναφερθέντα οφείλουν να εξειδικευτούν και να προωθηθούν με τημέγιστη χρήση των δυνατοτήτων, τις οποίες μας προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες και με συνθετικό και συνδετικό πλαίσιο εντός ολοκληρωμένων μελετών. Ένα πολύ απλό παράδειγμα: δεν είναι δυνατόν να προβάλεις ένα σημείο του νησιού μας για το ιδιαίτερο φυσικό του κάλλος αλλά ταυτόχρονα να μη υπάρχει καμία δυνατότητα πρόσβασης σε αυτό.
Οι ενέργειες αυτές πρέπει να είναι συντονισμένες και οφείλουν να συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί,στην επίτευξη κοινών στόχων.Ο κατάλληλος προγραμματισμός είναι αναγκαίος και πρέπει να γίνει άμεσα καθώς ο κλασικός μαζικός τουρισμός φαίνεται να φτάνει σε σημείο κορεσμού.
Βρισκόμαστε σε κομβικό σημείο. Η άναρχη και μη ισόρροπη ανάπτυξη, αποτέλεσμα της ευκαιριακής πολιτικής, τείνει να μετατρέψει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας, με την ιδιαίτερη νησιωτικότητα, σε τραγικά μειονεκτήματα. Είναι η στιγμή της ανάληψης ευθυνών, ειδικά εκείνων που ονειρεύονται σε ένα διαφορετικό μέλλον, μια διαφορετική ποιότητα ζωής.
Κυρίως όμως η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης της ψήφου του πολίτη.