Οι πράξεις βγάζουν αντίδραση και πόσο μάλλον οι αδίστακτοι μιας μεταγραφής

Οταν ένας καλοπροαίρετα παρακολουθεί και παρατηρεί τα όσα γίνονται στην καθημερινότητα, στην καθημερινή πολιτική ατζέντα και μάλιστα διατηρώντας την επιφύλαξη προς κάθε κατεύθυνση, οδηγείται χωρίς δισταγμό σε ένα συμπέρασμα: Η περίοδος της Δημοκρατίας μας που ξεκίνησε με την πτώση της χούντας, που εδραιώθηκε με τις θυσίες και τους αγώνες μιας πραγματικά ισορροπημένης ηγεσίας και πολιτικού προσωπικού με στόχους και οράματα, τώρα έφτασε σε ένα μεταίχμιο, αδυσώπητο και ενδιαφέρον!

Η στάση των κομμάτων έναντι της κοινωνίας και της κοινωνίας έναντι των πολιτικών εκφραστών της, έχει ανοιχτές συγκρούσεις που δεν υπολογίζονται άμεσα, αλλά ουσιαστικά μετατοπίζονται για το ασφαλές μέλλον, προφανώς γιατί και οι δυό πλευρές, κοινωνία και εκπρόσωποι της, κάτι περιμένουν, κάτι αναζητούν, κάτι ψάχνουν και κάτι υπολογίζουν. Πιθανώς να υπολογίζουν πως κάποιος θα πρέπει να μπει μπροστά, βγάζοντας τα κάστανα από την φωτιά. Οι πολίτες περιμένουν ένα βήμα από πολιτικούς, για να ξεσπάσουν εκφραστικά και συγχρόνως με έμφαση. Οι πολίτες δηλαδή είναι σε αναμονή του πρώτου καθοριστικού βήματος.

Οι πολιτικοί φυσικά έχουν την πρώτη ευθύνη για την έκφραση και για την αδυσώπητη κωλυσιεργία  που παρατηρείται. Οι πολιτικοί, κατά πλειοψηφία, έχουν στελεχώσει μηχανισμούς και μένουν απαθείς, μένουν κυριολεκτικά μακριά από την πραγματικότητα, την βλέπουν αλλά δεν αντιδρούν, δεμένοι στα άρματα των βολεμένων.

Μερικές φορές, σπάνια αλλά τώρα καθοριστικά, οι πράξεις βγάζουν και μια αντίδραση, κρατώντας ζεστούς πολίτες και πολιτικές τοποθετήσεις. Το τελευταίο και σίγουρα βαρύγδουπο διεφάνη με το νομοσχέδιο για τους ομόφυλους! Η πορεία της απαξίωσης των βουλευτών ως οντότητες σκέψης, βούλησης, διαβούλευσης, έκφρασης σκέψεων, θέσεων, των βουλευτών ως μετεχόντων στην κοινωνία και εκπροσώπων της, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια φάνηκε με τις ανοιχτές διαφοροποιήσεις!

Δεν είναι τυχαίο πως στην περίοδο αυτής της Μεταπολίτευσης, τέτοια ανοιχτή “ψαλίδα” μεταξύ της κομματικής ή πρωθυπουργικής θέσης και βουλευτών της πλειοψηφίας, δεν έχει εμφανισθεί τόσο δυναμικά με τέτοια γωνία “ανοίγματος” των δυό λεπίδων της.

Ομολογουμένως, ο παπάς της ενορίας, μπορεί να έπαιξε τον ρόλο του. Για την πολιτική απειλή, για την πίεση. Πιθανώς και οι ίδιοι οι πολίτες να διεμήνυσαν σε υψηλούς ή χαμηλούς τόνους στους εκπροσώπους τους, πως δεν θα ανεχθούν τέτοια ψήφο. Πιθανώς οι ίδιοι οι πολιτικοί εξέλαβαν την ευκαιρία για να μαντρώσουν τα αισθήματα τους σε πολιτική πράξη αποσυμφόρησης! Είναι αδιανόητο να μην έχουν αντιληφθεί οι πενήντα που δεν ψήφισαν ή καταψήφισαν το νομοσχέδιο των ομόφυλων, πως η βάση της Νέας Δημοκρατίας βράζει! Οχι από μέτωπα αντίθετα, αλλά από την ουσιαστική και αληθινή τοποθέτηση της στην άκρη, στην παρένθεση και στην εφεδρεία!

Αναρωτιούνται οι Νεοδημοκράτες της μάχης στον τοίχο του αεροδρομίου, στον μύλο της Σορωνής, στα Πλατανάκια, στην πλατεία Κύπρου, στον Αγιο Φραγκίσκο, στην αφισοκόλληση με κόντρα το …άσπρο φορτηγό με τον τεράστιο πράσινο ήλιο, αν όλες οι μάχες τους, είχαν σαν επιστέγασμα να κάνουν την Νέα Δημοκρατία, την παράταξη που χειροκροτείται σήμερα για την νομιμοποίηση μιας νέας ηθικής και μιας νέας αντίληψης για την οικογένεια.

Αναρωτιούνται οι Νεοδημοκράτες που έδωσαν μάχες και μάχες ενάντια σε αντιλήψεις, σε επώδυνα ιδεολογήματα και σε λαϊκισμούς του πρόσφατου παρελθόντος, αν μπορούν σήμερα να εκπροσωπούνται από …ποταμίσιους μιας χρήσης, από πασόκους που τους πήρε ο αέρας και τους έφερε, από ΣΥΡΙΖαίους που είδαν εξουσία και γλυκάθηκαν.

Μέσα στο πλαίσιο όλων των διεργασιών – που σημειώνονται και καταγράφονται, μέσα στην χοάνη που όλα μπήκαν με ένα περίεργο φιλτράρισμα των …εκλεκτών του συστήματος και των μη εκλεκτών – η βάση βράζει. Η βάση φυσικά με την ευρεία έννοια του παρελθόντος, όταν δεν φαινόταν …πισωγύρισμα η οργανωμένη μορφή της, η συμμετοχή της, η φωνή και η παρουσία της.

Η εποχή είναι των διεργασιών. Κομματικών αλλά και των πολιτών. Δεν χωρούν άλλες καθυστερήσεις και θα φανεί σύντομα πως νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέες εκφράσεις θα εμφανισθούν.

Τότε το σημερινό πουλόβερ θα αρχίσει πάλι να γίνεται μαλλί σε ένα κουβάρι, πιθανολογούμενα για να καθαρισθεί και να ξαναγίνει ρούχο, χωρίς τις στάμπες ή τα αποτυπώματα που σήμερα έχει. Είναι σίγουρο πως η δυναμική είναι στους πολλούς και όχι στους λίγους που έχουν, με τα κολλητιλίκια, αποκτήσει τέτοιο θράσος που φτάνουν στα όρια  της πολιτικής σαχλαμάρας: Τέτοιας για να λένε εαυτούς …μοντέρνους και όλους τους άλλους ξεπερασμένους!

Οι Ευρωεκλογές δεν είναι μακριά…