Είναι το Αγαθονήσι. Και είναι Ελληνικό. Και γνωρίζουμε όλοι τις βλέψεις των απέναντι για το μικρό νησί της Δωδεκανήσου.
Οι κάτοικοι του Αγαθονησίου ασχολούνται με τη γεωργία, την αλιεία και την κτηνοτροφία και με στήριξη του Αγροτικού Συνεταιρισμού.
Επίσης ως αλιεργάτες στις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας που λειτουργεί στο νησί. Μερικοί εργάζονται ως υπάλληλοι στις υπηρεσίες του νησιού. Τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη του τουρισμού, έχει δημιουργηθεί μικρή τουριστική υποδομή και έχουν ανεγερθεί μικρές μονάδες ενοικιαζομένων δωματίων με 120 κλίνες περίπου.
Στις απογραφές των τελευταίων δεκαετιών παρατηρείται μείωση του πληθυσμού με εξαίρεση την τελευταία, όπου επέρχεται μια μικρή αύξηση σε σχέση με τις προηγούμενες. ληθυσμός τωρα, 259 με βάση την απογραφή του 2021.
Στο Αγαθονήσι υπάρχουν τρεις οικισμοί: το Μεγάλο Χωριό, το Μικρό Χωριό και ο Άγιος Γεώργιος. Το Μεγάλο Χωριό είναι ο μεγαλύτερος και αρχαιότερος οικισμός του νησιού, αθέατος από τη θάλασσα (όπως κτίσθηκε από παλιά για να προστατεύει τους κατοίκους από τις πειρατικές επιδρομές). Αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητά του είναι ο πέτρινος τοίχος γύρω από τα σπίτια με μεγάλες πόρτες – εισόδους στον οικισμό. Το Μεγάλο Χωριό αριθμεί σήμερα περί τους 120 κατοίκους, ενώ οι άλλοι δύο οικισμοί, το Μικρό Χωριό και ο Άγιος Γεώργιος που αποτελεί και το κύριο λιμάνι του νησιού, αριθμούν μόλις 15 κατοίκους ο καθένας.
Η περιοχή του Καθολικού στα Β.Α. φιλοξενεί ιχθυοκαλλιέργειες και συγχρόνως αποτελεί αλιευτικό καταφύγιο ως φυσικό λιμάνι.
Αυτά από την σύντομη περιγραφή του Αγαθονησίου!
Η κατάσταση μεταβάλλεται και οι κάτοικοι φεύγουν! Οι Ιχθυοκαλλιέργειες που συντηρούν οικογένειες, υπολειτουργεί γιατί όσα ψάρια πάνε για πουλημα, πάνε σχεδόν …μόνα τους, αφού δεν υπάρχουν τρόποι μεταφοράς! Δεν υπάρχουν μεταφορικά μέσα. Το μοναδικό που έδινε ζωή στο νησί ήταν αυτή η μονάδα.
Όπως λέει ένας εργαζόμενος εκεί, “φεύγουμε όλοι, έρχομαι Ρόδο, ο αδελφός μου στην Πάτμο, τα άλλα παιδιά στα άλλα νησιά”.
Ο ίδιος τονίζει σε επιστολή απόγνωσης, πως έγιναν μετανάστες για να επιβιώσουν βλέποντας τον αρμόδιο υπουργό να κάνει ακόμη τα μπάνια του και τους βουλευτές του νομού να κάνουν τους κατοίκους να φεύγουν!
“Μας διώχνετε από τον τόπο μας”, τονίζει ο εργαζόμενος στις Ιχθυοκαλλιέργειες, υπογραμμίζοντας πως με την εμμονή να στηρίζει η κυβέρνηση μια χρεωκοπημένη εταιρεία, έμεινε το Αγαθονήσι χωρίς συγκοινωνίες, αδειάζοντας το!
Φεύγουμε, λέει, εξαιτίας της νησιωτικής πολιτικής που αδειάζει το Αγαθονήσι!
Το ζήτημα ετέθη με ερωτήσεις στο Κοινοβούλιο, χωρίς ανταπόκριση ή εύρεση λύσης.
Για εθνικούς λόγους, θα έπρεπε να δοθούν κίνητρα και μάλιστα με εφαρμογή όλων των περί Νησιωτικότητας, που είναι ακόμη και Συνταγματικά κατοχυρωμένα κίνητρα για να επιβιώσει ο Ελληνισμός των νησιών μας…